Wednesday 24 November 2010

Γνώση, κοινωνία, ιδεολογία

Είπα σας πιο παλιά ότι έσιει 10 χρόνια που είμαι μες τα πανεπιστήμια της Αγγλίας. Μες τούτον ούλλον τον τζαιρόν επαρακολούθησα έναν εθνικόν σύστημαν ανώτατης εκπαίδευσης να πηαίννει κατα θκιαόλου τζαι μιαν κοινωνίαν να αλλάσσει πολλά βαθκειά. Άμαν κάποιος μου λαλεί ότι θέλει νάρτει στην Αγγλίαν να σπουδάσει, λαλώ του να μεν έρτει.

Ως πριν λλίες εφτομάες εν μεν επολλοέκοφτεν που έφευκα που την Αγγλίαν. Όι γιατί εμίσησά την ή γιατί έχω πρόβλημαν με τον λαόν, αλλά διότι ένωθα ότι η χώρα τούτη εν έσιει τίποτε πκιόν να μου δώκει.

Το πανεπιστήμιον για μέναν εν χώρος παραγωγής γνώσης. Που τα παλιά τα χρόνια όποιος είσιεν ριάλλια τζαι έθελεν να μάθει για κάτιτίς, επένδυεν στην γνώσην, που τα μαθηματικά, την αστρονομία, τη φυσική, τζαι την ιστορία, ως τες γλώσσες, τους πολιτισμούς, τζαι ό,τι άλλον φανταστείς. Εθέλαν να μάθουν οι βασιλιάδες της Ευρώπης για περιοχές που εθέλαν να καταχτήσουν; Επιερώνναν χαρτογράφους, γεωλόγους, αρχαιολόγους, εξερευνητές (οι πρώιμοι αθρωπολόγοι), γλωσσολόγους κτλ, τζαι επαράγαν τους τη γνώσην που εθέλαν. Τες παραπάνω φορές τούτη ήταν γνώση όπως την εθέλαν τζαι όπως τους εβόλευκεν, αλλά τούτη εν άλλη ιστορία. Κλασσικόν παράδειγμαν ο Ναπολέοντας άμαν επήεν να παίξει το κοπέλλιν στην Αίγυπτον τζαι οι στρατιές επιστημόνων που επήρεν μαζίν του.

Η ουσία εν ότι άμαν μια κυβέρνηση παραιτηθεί που τη διαδικασίαν αναζήτησης γνώσης, παραιτείται τζαι που οποιαδήποτε φιλοδοξίαν για εξέλιξην. Τζαι επειδή η ιδεολογική ατζέντα που έσιει η παρούσα κυβέρνηση της Αγγλίαν εν ιφτάννει πέρα που τη μούττην της, η χώρα εν έσιει πολλές προοπτικές για το μέλλον.

Όπως είπεν όμως τζαι ο Μάριος, ο κόσμος πκιόν εξύπνησεν, τζαι τα βάσανα της κυβέρνησης που τες κοινωνικές αναταραχές εν πίσω κόμα. Ο κύκλος της απάθειας τζαι του ωχαδερφισμού που εξεκίνησεν στα μουλωχτά επί Θάτσιερ τζαι ουσιαστικά ερίζωσεν επί Μπλερ πάει να κλείσει. Οι φοιτητές κάμνουν τα λιλλίτσια όπου βρεθούν, τζαι ασχέτως αν συφφωνεί ή αν διαφωνεί κάποιος με τη βία (εγώ προσωπικά διαφωνώ), οι βίαιες διαμαρτυρίες εν το μεγαλλύτερον σημάδιν ότι έναν σύστημαν πλέον εν ιμπορεί να αναπαραχθεί, τζαι η βία εκφράζει την απελπισίαν του κόσμου. Άσχετα με το τι πιστεύκει ο παραπάνω κόσμος, οι Εγγλέζοι έχουν μεγάλην ιστορίαν κοινωνικών αναταραχών, απεργιών τζαι αντίδρασης - αναφέρνω ενδεικτικά το Winter of Discontent τζαι τες φασαρίες του Poll Tax. Τζαι λυπούμαι που φεύκω σε φάσην κοινωνικών ζυμώσεων που εννά σημαδέψουν τούντην χώραν.

Υ.Γ. Τζαι καμαρώννω τζαι τα κοπέλλια μας που ήταν που τους πρώτους.

Υ.Γ.2 Η Κυβέρνηση λαλεί ότι επένδυσεν κάμποσα ριάλλια σε νέα συστήματα ελέγχου τζαι παρακολούθησης διαδηλωτών τα οποία εννα χρησιμοποιήσει εναντίον των φοιτητών. Πόσα εκόψαμεν που την εκπαίδευσην τζαι πού επήασιν είπαμεν;

Y.Γ.3 Δέτε τζαι τι έγραψεν ο παρέας μου ο Claudio με τον οποίον εφάαμεν ώρες τζαι ώρες να συζητούμεν τούντα θέματα πριν κάμποσα χρόνια. Εν μια πολλά ωραία κριτική της δικής μας γενιάς φοιτητών.

UPDATE: Τζαι για να μεν ιξιχαννούμαστιν, έναν νέον μέτρον άμπα τζαι γελάσει μας κανένας pleb τζαι μπει μες τα πανεπιστήμια (μας)

4 comments:

  1. Όπως πάντα στην Αγγλίαν, η έννοια τους έννεν η πρόληψη αλλά η πάταξη. Εγεμώσαν τους τόπους κκάμερες...

    ReplyDelete
  2. Έχω την εντύπωση ότι τούτες οι διαμαρτυρίες ήταν θέμα χρόνου να γινούν ανεξάρτητα απο ποιος ήταν ο λόγος που τις ώθησε. Ο κόσμος έχει καιρό που νιώθει ηττημένος και παραγκωνισμένος (π.χ. διαμαρτυρίες εναντίον του πολέμου στο Ιράκ)αλλα όταν η οικονομική κρίση έμπηκε για τα καλά στο σπίτι τους (συν οι προκλητικοί χειρισμοί της κρίσης)ο θυμός κορυφώνεται και ο θερμοστάστης αγγίζει κόκκινο. Οι συντηρητικοί στην εξουσία με τη λίγο-πολύ αναμενώμενη ατζεντα ήταν το κερασάκι στην τούρτα.
    Πάντως αναρωτιούμε, συγκρίνοντας, πότε θα σπάσει και ο κυπριακός θερμοστάτης με τούτα που γίνονται στην νήσο των αγρίων.

    ReplyDelete
  3. @Ανώνυμος,
    Ο ιστορικός Howard Zinn κάποτε ότι για να γίνουσιν πραγματικές κοινωνικές ανατροπές πρέπει να πιάει το κολάνιν την μεσαία τάξη. Μεγάλη αλήθκεια. Τούτον γινίσκεται στην Αγγλίαν τωρά. Σε τρία χρόνια μισόν εκατομμύριον δημόσιοι υπάλληλοι εννα μείνουν άνεργοι. Τρομαχτικόν νούμερον. Φαντάσου τον μέσον αστόν δημόσιον υπάλληλον που έμαθεν να έσιει σπίτιν δικόν του, να πηαίννει διακοπές τρεις φορές τον χρόνον, τζαι να γοράζει καπάλιν. Εν συζητώ δε για την ιδέα να μεν βαστά να στείλει το κοπελλούδιν του πανεπιστήμιον. Οπότε θέλεις εν θέλεις συνειδητοποιείσαι. Τώρα πού εννά οδηγήσει τούτον εν ιξέρω, αλλά σίουρα μιτσίν εν θα ένει.

    Τωρά όσον για την Κύπρον (μας), νομίζω οι συθθήκες εν πολλά διαφορετικές, αλλά όπως εμάθαμεν που την Αγγλίαν τζαι που αλλού, εν τζαι θέλει τζαι πολλά για να έρτουν τα πάνω κάτω. Τζαι όσον πιο καλομαθημένος είσαι, τόσον πιο ανάποδα εννά σου έρτουν.

    ReplyDelete
  4. Φίλε μου αρέσκουν μου πολλά τούτα που γράφεις! Ειδικά ότι "άμαν μια κυβέρνηση παραιτηθεί που τη διαδικασίαν αναζήτησης γνώσης, παραιτείται τζαι που οποιαδήποτε φιλοδοξίαν για εξέλιξην".. Πιστεύω είναι πολύ κρίμα που τα πράματα οδηγούνται σε τέτοιο σημείο που η φάση της αντίδρασης του κόσμου είναι η βία. Με κάμνει να σκέφτομαι πως είμαστε γενικά απαθής και αφήνουμε τα πράματα να φτάσουν σε εκείνο το σημείο που δεν έχει γυρισμό και τότε η μόνη λύση είναι η βία και η εξέγερση-που πάντα οδηγούν σε ανάφλεξη μιας κατάστασης και δεν έχουν καλό τέλος... Ελπίζω να μην μας έρτουν τα πάνω κάτω στην Κύπρο... Τόσον κόπο να μπούμε σε τούτη την χαρούμενη μεσαία τάξη μετά τα παιδικά εργατικά μας χρόνια και τώρα να έρτει η ανατροπή?? ;)

    ReplyDelete